پست خاطره ای

 

خادم الجواد

یکی از پست هایی که خیلی دوستش داشتم این پسته

چون شعرش همیشه ورد زبانم بود و تاثیرش حس می کردم

 

عنوان پست :

 
 
 

ای که هر دم دم ز  حيدر مي زني                                                                                        بر یتیمان علی سر می زنی؟
شاهد اقبال در آغوش کیست؟                                                

                               کیسه نان و رطب بر دوش کیست؟
کیست آن کس کز علی یادی کند؟                                                      

                                بر یتیمان من امدادی کند

دست گیرد کودکان درد را                                                                                                      گرم سازد خانه های سرد را  

ای جوانمردان جوانمردی چه شد ؟                                 

                                شیوه رندی و شبگردی چه شد؟
شیعگی تنها نماز و روزه نیست                                                         

                                 آب تنها در میان کوزه نیست

کاسه را پر کن ز آب معرفت

                                   تا درو جوشد شراب معرفت
باده مما رزقناهم بنوش

                                 ینفقون بنیوش و در انفاق کوش
هم بنوش و هم بنوشان زین سبو

                                  لن تنالو البر حتی تنفقوا

               مرحوم آغاسی

مرف


               شعری از مرحوم شهریار:

                برو ای گدای مسکین در خانه ی علی زن

                                           که نگین پادشاهی دهد از کرم گدارا

              حرف بچه های خیریه:

               مرو ای گدای مسکین به در سرای مولا

                                         که علی خودش بکوبد در خانه ی گدارا

 
 
 
شنبه پنجم مرداد ۱۳۸۷

آرشیو نظرات (۵)

علی
شنبه ۵ مرداد ۱۳۸۷ ۱۴:۴۴
دست شما درد نکنه
اجرتون با خود آقا

شبگرد
جمعه ۱۱ مرداد ۱۳۸۷ ۱۵:۵۶
واقعا قشنگ بود
ای کاش مردم می فهمیدند دور و برشون جه خبره
یا علی

م لیلا
چهارشنبه ۱۶ مرداد ۱۳۸۷ ۲۱:۱۴
سلام
منظورتون از نوشتن این شعر چیه؟
ممنمون

لیلا
پنجشنبه ۲۴ مرداد ۱۳۸۷ ۲۳:۴۲
سلام
دستتون درد نکنه فکر نمی کردم اماده بشه
انشاالله با یاری حق به کارتان با جدیت ادامه بدید
التماس دعا از همه بر و بچه های موسسه

نامهبه امام زمان
پنجشنبه ۱۸ مهر ۱۳۸۷ ۰:۵۴

 

پست خاطره ای

 

خادم الجواد :

اولین پست خاطره ای

عنوان پست

 

دیروز....امروز ....فردا ...

روزی مردی  درگوشه ای از زمان کیسه یتیم نوازیش را بردوش می گرفت و غریبانه کوچه  کوچه های  شهر رامی گشت .می گشت تا مبادا کودکی باغم بی پدری سر بر بالین نهد . می گشت تا مبادا پیر مردی بینوا در غم تنهایی واز روی درماندگی سر به سوی آسمان بلند کند و از خدا طلب مرگ نماید . می گشت تا مبادا بیوه زنی در شب بی پناهی خویش آرام وبی صدا بر گرسنگی کودکانش گريه كند.

ما نیز آنگاه که به خودآمدیم و دیدیم د ر سرزمین ما نیز کودکانی هستند که کودکی نمی کنند چرا که معصومیت کودکانه شان زیر بار فقر خشکیده است. مردانی هستند در گوشه و کنار خیابان،که دلشان برای چشمان راضی کودکانشان لک زده،آنگاه که یک شب سیر می خوابند ،جواناني هستند که روز و شب صورت خودرا با سيلي سرخ نگه داشته اند و با آبرو زندگي كرده اند....

تصمیم گرفتیم تنهاشون نکذاریم، تصمیم گرفتیم ماه رمضان غذا های بچّه ها را جمع آوری کنیم ، تصمیم گرفتیم گاه گاهی گوشه و کنار دانشگاه صندوق بگذاریم و کمک های بچّه ها را دریافت کنیم .تصميم گرفتيم  تا آنجا كه مي تونيم به آنها كمك كنيم يا لا اقل به درد دلشون گوش كنيم.با خنده هاشون بخنديم وبا گريه هاشون گريه كنيم..

اما ما خدمتگزاران خيريه حضرت جوادالائمه(ع)مفتخريم كه در اين ر اه پر بركت لياقت خدمت و محبت به بندگان خدا را به ما داده اند و تا نفس در سينه داريم ، ايستاده ايم به اين اميد كه يتيم نواز شبهاي كوفه ،پدر همه يتيمان ما را نيز در زمره محبان و خادمان خود قرار دهدو روزي كه همه  مردم از هم فرار ميكنند،همان روز موعود،كه فرمود خدا زود رسد زود،ما را در سايه ي لطف و كرم خود قرار دهد....

 

 

شنبه بیست و نهم تیر    ۱۳۸۷

آرشیو نظرات (۰)

 

سلام یه خبر

 

خادم الجواد :

سلام

نمی دونم اسمش بزارید دل تنگی

ولی می خوام ار این به بعد با هر پست یکی از پست های سال ۸۷تا۹۰ بنویسم .

علت :همین طوری

زندگی در برزخ وصل و جدایی ساده نیست

کاش قدری پیش از این یا بعد از آن می زیستم

کاش قدری پیش از این یا بعد از آن می زیستم

می خوام با نوشتن خاطرات خیریه خاطره نوشت هایش بگویم برایتان از

موسسه ی خیریه ی دانشجویی جوادالائمه (ع)

به قول شاعر

خاطراتت را بیاور تا بگویم کیستم

عجیب بی تاب آن روزهام

راستی اسمش را می خوام بگذارم (پست های پر خاطره)

البته پست های خاطره ای بخش نظراتش غیر فعال است فقط جنبه خاطره دارد

نظرات قبلا داده شده را در آن نمایش می دهیم .

یا علی

التماس دعا

 

 

مینیاتوری زیبا با موضوع ضامن آهو(ع)

تقدیم به همه برو بچ خیریه جوادالائمه (ع)

نقّاش چون شمایل آن ماه می‌كشد

نوبت  به زلف او چو رسد آه می‌كشد

 

 

 

گدای کوی رضا

 

ما خار و خس ِ جوی تو هستیم رضا جان چه بخواهی چه نخواهی

گداییم سر کوی تو ای حضرت سلطان

به امّید کرَم دست به دامان تو ای یار غریبان

......

 

کسی قدم به حرم بی مدد نخواهد زد

بدون واسطه دم از صمد نخواهد زد

گدای کوی رضا شو که آن امام رئوف

به سینه احدی دست رد نخواهد زد

 

نمایندگی مجاز ضامن آهو 3

 نمایندگی مجاز ضامن آهو 3

 

مرا که با تو شادم پریشان مکن !!!

آدم پریشان که می شود مثل گنجشک های به دام افتاده خودش را می زند به این درو آن در ،

 شیشه می بیند خیال می کند راه رهایی است

با اشتیاق و شتاب می دود سمتش

با مخ می رود توی شیشه

می افتد و شیشه و شیشه های بعدی

خسته می شود

قلبش تند تند می زند

اما

آدمی باید

 بنشیند و نگاه کند به اطرافیانش که مثل همین پنجره های بسته اند

مگر آن ها که با روشنی نسبتی دارند ......

می توانیم باشیم برای پریشان های اطرافمان پنجره ای به روی  روشنایی ....

 

الا

غریب خراسان

من اگر پریشان شوم تپش های دلم را تنها به پنجره فولاد تو می کوبم....

دیر زمانیست که بارانی ام

دست مرا بگیر ابر دلم را باز کن

 مرا تا حرم ببر

کاردلم بدون تو بالا گرفته است .........

 

کاردلم بدون تو بالا گرفته است .........

 

شکستن... سوختن...

 

(در پی وبگردی رسیدیم به قافله صبرو بصیرت )

روزی بروی لباس های خاکی مینوشتند  یا فاطـــمة الزهـــرا

روز ها گذشت و گذشت

لباس ها سفید شد

ولی خاکی تر... از تربت استخوان های شما

و کوچکتر ...

و باز بروی آنها مینویسند یـا فاطمـــة الزهـــرا

و زیباتر آنکه استخوان ها یکدیگر را در آغوش گرفته اند

برخی هم شکسته اند...

به گمانم استخوان های پهلـــو شکستنی تر است

اینجاست که رسم استخوان ها به یاد می آید

شکستن... سوختن...

 

 

آسمان

 

آسمان

آن پرکشیده سوی تو دردانه ی علی است

پیشت امانت است نگه دار ......

آسمان !!!!