آن سفر کرده که صد قافله دل همره اوست
هر کجا هست خدایا تو سلامت دارش
در شب میلادت هم غریبی مولای من!!!
چه انتظار عجیبی!
تو در میان منتظران هم، عزیز من چه غریبی؛
عجیب‌تر آنکه چه آسان نبودنت شده عادت؛
چه بی خیال نشستیم، نه کوششی نه وفایی؛
فقطه نشسته و گفتیم خدا کند که بیایی...
شاید عینی شدن شعر بالا را این‌روزها در کوچه‌ها و خیایان‌ها دیده باشیم! و وقتی کمی دقیق می‌شوی و جستجو می‌کنی، می‌بینی و می فهمی آن‌چه را که ای‌کاش نه می‌دیدی و نه می‌فهمیدی!
یک سال فراموشش کرده‌ایم و یکی دو روز مانده به میلادش، یادمان می‌آید که امام معصوم و حاضر و زنده‌ای هم داریم که نامش مهدی است و کنیه‌اش ابوالقاسم!
خیابان و کوچه و پیاده‌رو را چراغانی میکنیم و میزها و دیگها میچینیم و از عاشقان امام زمان(عج) می‌خواهیم که برای پختن آش شب نیمه شعبان دور هم جمع شوند! و رشته و روغن و سبزی و... نذر کنند و از رهگذران را دعوت میکنیم برای خوردن آش شب نیمه شعبان، به نیت ظهور آقا امام زمان(عج)!! گرد هم آیند!!!
وقتی نوشتم؛
گفته‌اند:
" به انتظار نباید نشست، به انتظار باید ایستاد "؛
اما من گمان می‌کنم، برای رسیدن به حقیقت انتظار، حتی باید دوید!
بعضی از دوستان گفتند یعنی چه!!....
و سلام عالم و عالمیان بر غریب غائب از نظر.(برگرفته از بچه های قلم)
موسسه خیریه دانشجوئی جوادالائمه(ع)
